چکیده
این مقاله به مطالعه ی علل اقتصـادی و اجتمـاعی تکـدی گـری در شـهر مشـهد پرداختـه اسـت . نویسـندگان از رویکردهای جامعه شناختی و سیاست اجتماعی برای روشن شدن ابعاد مفهومی و نظری آن سـود جسـته انـد و از روش کیفی و فنونی چون مصاحبه های عمیق و نیمه سازمان یافته و مشـاهدهی وضـعیت ظـاهری و شـیوه هـا و شگردهای تکدی گری آن ها برای شناخت، تحلیل و جمع آوری اطلاعات استفاده کرده اند. پدیده ی تکدی گری بـادو دسته عوامل مشتمل بر مستعد کننده های محیطی و عوامل مستقیم اثر گذار مرتبط است که از طریق برانگیختن احساسات نوع دوستانه ی ترحم آمیز عمل می کند. یافته های پژوهش نشان داد که عوامل مهمی چون ماهیت شـهرمشهد از نظر مذهبی بودن و مهاجر پذیری و ویژگی هـا ی متکـدیان ماننـد وضـعیت جسـمانی نامناسـب، سـطحتحصیلات پایین ،نابه سامانی خانوادگی، فقدان قابلیت های پایه ای و فقر و بی کاری آنان از عوامل تعیین کننده ای بودند که یک دیگر را تقویت می کردند و به بروز شرایط درماندگی و پذیرش نقش تکدی گری انجامیدند. همچنین مطالعه نشان داد که پذیرش نقش تکدی گری از طریق فرایند اجتماعی- روانی تحقیرکننده ی عزت نفس عادی شده و استمرار پیدا کرده است. بنایراین، برخلاف نظریاتی که متکدیان را به بی همتی و رذیلت اخلاقی متهم می کنـد ؛ براساس دستاوردهای این مقاله این ها علل مؤخر و ثانویه اند و فقر و درماندگی و متغیرهای مرتبط نقش اساسی تر را در این فرایند ایفا می کنند.
واژه های کلیدی: تکدی گری، انحرافات اجتماعی، طرد اجتماعی، فقر
مقدمه
تکدی گری یکــی از معضلات شهرهای بــزرگ است و یکی از بــارزترین محرومیت ها و درعین حال وجود آشکاترترین موانع ساختاری را در دسترسی به منـابع مهم هویتی و معنی بخشی به زندگی مانند بازار کار، آموزش و فراگیـری مهـارتهـا، وفراغت مبتنی بر مصرف نمایان می کند که هنوز هم در جوامع مدرن به حیات خود ادامه می دهد.
33صفحه
فرمت word